اگر چه در دنیای آموزشی امروز، فرزندان قبل از بازگشایی رسمی مدارس و حضور در کلاس اول به مراکز آموزشی مثل مهدکودک و پیش دبستانی پا می گذارند و معنا و مفهوم معلم، مربی، آموزش و درس و نظم و انضباط را می آموزند… اما هیچ چیزی تجربه اول نمی شود. اول همیشه جذاب و زیباست؛ اول بهار(نوروز)، اولین روز تولد، اول ماه مهر (بازگشایی مدارس)، اولین شب زمستان(چله)، خلاصه همیشه اول بودن خوب است.
برای هرچه بهتر شدن اولین تجربه فرزندانمان، بهتر است به نکات زیر توجه بفرمائید:
۱- همراهی کردن کودک در روزهای اول سال تحصیلی بسیار مهم است. حتی اگر فرصت کافی نداشته باشید، در چند روز اول مدرسه، فرزندتان را هنگام رفتن به مدرسه و برگشتن همراهی کنید.
۲- در روزها و هفته های آغازین به کودک خود اطمینان بدهید که دنبال اش می روید.
۳- سعی کنید هنگام ورود کودک به منزل غذا آماده باشد، زیرا تغذیه نامناسب و گرسنه ماندن از عوامل بروز پرخاشگری و لجبازی در کودک است.
۴- وقتی کودک از مدرسه به منزل برمی گردد، حداقل یکی از اعضای خانواده(مخصوصا مادر) در انتظار او باشد. بهتر است پدر و مادر در هفته های آغازین ورود دانش آموز به مدرسه ساعت کاری خود را طوری تنظیم کنند که یکی از آن ها حتما در خانه باشد. در روزهای دیگر نیز بهتر است از اقوام نزدیک مثل مادربزرگ کمک بخواهید. حتی المقدور از دادن کلید به فرزند یا پشت در منتظر گذاشتن او بپرهیزید زیرا اضطراب در این گونه فرزندان(بچه های کلیدبه دست و پشت دری) بسیار بیشتر از بچه های دیگر است.
۵- فرزندان تان را هر شب به موقع و در ساعت معینی(مثلا ۹ شب) بخوابانید. معمولا کودکان دوست دارند تا آخر شب بیدار بمانند اگر فرزندی زود و به موقع به رختخواب نرفت، در صورت لزوم برنامه خواب خانواده باید تغییر کند به عبارتی همه اعضای خانواده باید زودتر بخوابند تا کودک دلواپسی نداشته باشد که«من خوابم ولی دیگران در حال تماشای تلویزیون هستند.»
۶- به فرزندتان آموزش دهید به تنهایی وسایل مدرسه اش را جمع کند و از شما انتظار انجام آن را نداشته باشد.
۷- به حرف ها و احساسات بچه های کلاس اول توجه دقیقی داشته باشید.
۸- خاطرات خوب و خوش خود یا خواهر و برادر بزرگ تر او را از مدرسه برایش بازگو کنید.
۹- دانش آموز خود را با ظاهر آراسته به مدرسه بفرستید تا نزد هم کلاسی های خود شرمنده و خجالت زده نشود.
۱۰- بهتر است نام دانش آموز با کمک خود دانش آموز روی وسایل شخصی مدرسه اش نوشته شود.
۱۱- بهتر است در انجام تکالیف کودک، نظارت و همراهی داشته باشید و به جای او کاری انجام ندهید.
۱۲- از مدرسه به عنوان حربه ای برای تنبیه استفاده نکنید. مثلا نگویید: «اگر مشق هایت را ننویسی، به معلمت می گویم!»
۱۳- بهتر است معلمان بیشتر از نیرو و توان کودک از او تکالیف درسی نخواهند.
۱۴- برای سازگاری بیشتر دانش آموز با مدرسه، به او اجازه بدهید با اولیای مدرسه به بازدید و اردوهای تفریحی کوتاه مدت(باغ وحش، پارک و موزه) برود.
۱۵- از سرزنش و تحقیر فرزندتان به خاطر رفتارهای نادرست او، به ویژه در حضور دیگران، خودداری کنید.
۱۶- نباید فکر کنید حالا که فرزندتان به مدرسه می رود، دیگر مسوولیتی متوجه شما نیست و همه کارها بر عهده مسوولان مدرسه است.
۱۷- وقتی به فرزندتان وعده ای می دهید حتما به وعده خود عمل کنید. باید سعی کنید وعده های شما با عمل او متناسب باشد، یعنی در مقابل کار کوچک او، وعده های بزرگ و طولانی ندهید: «اگر درس بخوانی، تابستان برایت دوچرخه می خرم!»
۱۸- با برنامه ریزی نامناسب برای انجام تکالیف و درس خواندن، تمام اوقات فراغت و استراحت را از فرزندان تان نگیرید.
۱۹- هنگامی که با فرزندتان نزد معلم او می روید باید سعی کنید حرمت و احترام معلم و فرزندتان را کاملا حفظ کنید.
۲۰- اگر فرزندتان مشکل جسمی و روانی خاصی دارد، حتما با اولیای مدرسه در میان بگذارید.
۲۱- در تمام مدارس برای والدین، به ویژه والدین کلاس اولی ها، جلسه های آموزش خانواده برگزار می شود. در این جلسات فعالانه شرکت کنید.
۲۲- به گونه ای برخورد نکنید که کودک به خاطر رفتن به مدرسه احساس گناه کند. هنگامی که می گویید: «بابا کار می کند و زحمت می کشد تا تو درس بخوانی» کودک فکر می کند مرتکب گناه و جرم بزرگی شده است.
۲۳- شما والدین و اعضای خانواده باید از هر گونه درگیری لفظی و فیزیکی خودداری کنید و محیط منزل را برای فرزند تان شاد و آرام نگاه دارید تا کودک تان احساس امنیت کند. به طورکلی فضای مطلوب رفتاری و عاطفی خانواده موجب شکوفا شدن استعداد فرزندان می شود.
۲۴- اگر فرزندتان یکی از وسایل مدرسه اش را گم کرده است، حتما از او بخواهید فردا در مدرسه جستجو و آن را پیدا کند و از معلم و هم کلاسی هایش نیز کمک بگیرد. نباید او را به خاطر این بی توجهی تنبیه کنید و یا او را بترسانید.
۲۵- اگر فرزندتان کار خوبی انجام داده، پس از بازگشت از مدرسه به او پاداشی بدهید تا رفتارهای مثبت را در او تثبیت کنید.
۲۶- فرزندتان را با توانمندی ها و مهارت هایش آشنا کنید.
۲۷- از این خطای رایج که فرزندتان را به صورت کودکی خودتان تصور کنید و بخواهید نیازهای ارضاء نشده کودکی تان به وسیله او برآورده شود، بپرهیزید. به یاد داشته باشید که او انسانی دیگر است و احساسات خودش را دارد.
منبع: روزنامه سلامت- نوشته: دکتر بهمن قره داغی پژوهشکر ، مولف و مدرس کشوری برنامه ارزشیابی کیفی توصیفی.
