✅ در یک کلاس درس؛ فرزندان تمام اقشار جامعه نشسته اند…
فخرفروشی فرزندان «سرمایه دار» را باید تعدیل کرد،
فرزندان «کمرو» را باید به بطن جامعه بازگرداند،
نازپروردگی فرزندان «مرفّه» را باید تعادل بخشید،
با روحیه شکننده‌ی فرزندان «طلاق» باید ساخت!
با فرزندان «اعتیاد» باید مدارا کرد و به مشکلات تربیتی شان، رسیدگی کرد!
فرزندان «یتیم» را باید نوازش کرد و کمبود مهرشان را جبران کرد،
فرزندان «ناهنجار» را (که محصول اختلافات خانوادگی اند) باید هدایت داد!
به فرزندان «کار» باید استراحت داد،
فرزندان «بدسرپرست» را حکیمانه و صبورانه باید سرپرستی کرد،
فرزندان «بی سرپرست» را با آغوش مهر مادری و پدری باید آشنا ساخت!
مشکلات اخلاقی دانش آموزان «دارای دوستان ناباب» را باید مدیریت و حل کرد!
و…
? همه این مزاج های تلخ و شیرین با صداهای دلنواز و دلنشین و یا دلگیر و غم انگیز در یک اتاق چند متری، گرد شمع سوخته معلّم حلقه می زنند و بازتاب و پژواک این صداها هر روز چون موریانه، ذهن او را می خورد و تارهای خستگی بر تن رنجدیده اش می تند و فرسوده اش می سازد و…
چه صبری می طلبد معلمی
و چه هنری می خواهد معلمی
و چه انرژی و قدرتی لازم است برای معلمی…
معلمی جسارت می خواهد
قدرت و شهامت می خواهد
و برای داشتن همه ی این ها باید مسلح بود
مسلح به اسلحه‌ی عشق و دانش…
